Συγκλονιστική ελληνική ψυχή, αλλά σε τέτοιο επίπεδο τα λάθη πληρώνονται!

Η Ελλάδα αρχίζει και πάλι να κερδίζει τον κόσμο της. Αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος! Ένα ακόμη είναι το πώς πανηγύριζαν οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές και το τεχνικό τιμ στο φινάλε. Κάτι που δείχνει πόσο… δεν είχαν δεδομένο το «διπλό» και τους βγήκαν τα «άντερα» για να το πάρουν!

Ας ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση και την κλείνουμε άμεσα για να πάμε στα επιμέρους. Ο καθένας έχει τη γνώμη του για τις κλήσεις, τις επιλογές στο αρχικό σχήμα και τη διαχείριση του εκάστοτε αγώνα από τον Γκουστάβο Πογέτ. Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό και ιδιαίτερα το θέμα των επιλογών στην αποστολή, από το αγωνιστικό. Όταν σφυρίζει την έναρξη ο διαιτητής, τα πάντα ξεχνιούνται και η Ελλάδα έχει σημασία.

Πάμε στα αμιγώς αγωνιστικά. Στο χορτάρι της «OPAP Arena», το οποίο παρεμπιπτόντως ελπίζουμε να βελτιωθεί σημαντικά, η Εθνική του Γκουστάβο Πογέτ προσπάθησε να «απαντήσει» σαν ένας καθρέπτης στην ομάδα του Ρόναλντ Κούμαν. Τριάδα στην άμυνα στην αρχή, μετατροπή σε τετράδα στη συνέχεια και… τέσσερις επιθετικοί στο φινάλε λόγω της επαναφοράς της τριπλέτας στα στόπερ των «οράνιε». Ο Ουρουγουανός το έψαξε, ανακάτεψε την τράπουλα και γενικότερα ο τρόπος παιχνιδιού της Ελλάδας ήταν ορθολογικός.

Όχι θελκτικός, ούτε καν επιθετικός. Ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο πως η «γαλανόλευκη» είχε στο μυαλό της να πάει το ματς όπως πήγε. Στο 0-0, αν ξεμυτίσει από τα τρία στόπερ ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Φώτης Ιωαννίδης, που έκανε εμφάνιση, για να μοιράζεται το DVD σε μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης και να φτιάξει κάτι για τον ίδιο ή τους συμπαίκτες του. Με τον Μάνταλο εξαιρετικό επίσης, τον Μασούρα να μην επιτρέπει στον αριστερό φουλ-μπακ της Ολλανδίας να περάσει… μισή σέντρα και τον Ρέτσο να είναι ο κορυφαίος της άμυνας.

Η Ελλάδα θέλησε να εκμεταλλευτεί το προσόν του Κουλιεράκη με τις μεγάλες μπάλες και τις αλλαγές παιχνιδιού, προσπαθώντας να αποσυμφορήσει την πίεση των «οράνιε». Το κατάφερε ως το 20', αλλά μέχρι το 60' υπέφερε και αν δεν είχε τον απροσπέλαστο Βλαχοδήμο, τότε θα βρισκόταν με ένα ή δύο γκολ στην πλάτη. Ο χρόνος κυλούσε υπέρ της Εθνικής, με τους Ολλανδούς να αγχώνονται στο τελευταίο μισάωρο, δίνοντας μπόλικο χώρο, αλλά δεν το πλήρωσαν, γιατί το μυαλό των διεθνών δεν ήταν καθαρό. Ένταση έβγαλαν, κλεψίματα είχαν, αλλά τους έλειπε αυτή η σωστή επιλογή στο δεύτερο μισό του γηπέδου.

Η εμφάνιση δεν ήταν κάτι το τρομερό, αλλά η ψυχή, που επέστρεψε και το γεγονός πως κατάφερε ξανά τον κόσμο να… σηκωθεί από τους καναπέδες, να αγχωθεί, να το πιστέψει και εν τέλει να απογοητευτεί, γιατί ήξερε πως μπορούσε, είναι το τεράστιο κέρδος. Ωστόσο, φάνηκε και το γεγονός πως τα λάθη, τα οποία δεν ήταν υπερβολικά, πληρώνονται σε αυτό το επίπεδο. Τέσσερα λάθη έγιναν, τα οποία κατέληξαν σε δύο πέναλτι, ένα άλλο που θα μπορούσε να δοθεί στο φινάλε και μια ευκαιρία στο 47'!

Το… καράβι δεν «σάλπαρε», αλλά η Εθνική το προλαβαίνει ακόμα. Με τη δεύτερη ευκαιρία που της παρουσιάζεται μέσω του Nations League, μπορεί να επιστρέψει σε μια μεγάλη διοργάνωση, που τόσο πολύ λείπει στο ποδόσφαιρό μας και στον κόσμο αυτής της χώρας, που ταλαιπωρείται καθημερινά με κάθε τρόπο!